by MITOKONDRI » Wed Apr 25, 2007 2:02 pm
HER NE KADAR CEVRILEBILECEKSE DE, KIMSENIN BISI ANLAMAYACAGI BI SIIR:
Soğuk ve şehirler arası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan
Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam
Ben seninle bir gün Veysel Karani de haşlama yeme ihtimalini sevdim
İlkokulun silgi kokan tebeşir lekeli yıllarında
Ankara da karbonmonoksit sonbaharlar yaşanırdı o zaman
.....
Kırmızı boyalarla umut ikliminde harfler yazılıyordu pütürlü duvarlara
Ve Türk Dil Kurumuna inat bir Türkçeyle
....
Ben seni beni sevebilme ihtimalini seviyordum
Sunni teneffüs saatlerinde
Okul servisi sen hep zamansız,amansızca
Bir lojman griliğine götürüyordu
....